Nowicka Wanda

Charakterystyka kandydatki

Wanda Nowicka (ur. 21 listopada 1956 r. w Lublinie)

Polska działaczka społeczna, feministka, polityk, z wykształcenia filolog klasyczny, przewodnicząca Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, współzałożycielka Stowarzyszenia na rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo Neutrum. W latach 2011–2015 posłanka i wicemarszałek Sejmu VII kadencji.

Wykształcenie i działalność zawodowa, rodzina (co robiła zanim zajęła się polityką lub co robi poza polityką):

Ukończyła studia z zakresu filologii klasycznej na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1985–1993 pracowała jako nauczycielka łaciny i angielskiego w liceach ogólnokształcących w Warszawie. W 1990 była współzałożycielką Stowarzyszenia na rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo Neutrum.

kliknij tutaj, żeby przeczytać charakterystykę kandydatki

Córka Kazimierza i Ireny. Jej mężem był Światosław Florian Nowicki. Wanda Nowicka ma trzech synów: Michał Nowicki jest aktywistą komunistycznym, Florian Nowicki był politykiem Polskiej Partii Pracy, Tymoteusz Nowicki dwukrotnym zdobywcą Pucharu Świata w kick-boxingu.

Deklaruje znajomość języków angielskiego, rosyjskiego i francuskiego, a także możliwość porozumienia się po niemiecku i włosku.

W 1992 r. była wśród założycieli Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, została przewodniczącą tej organizacji. Brała udział w zakładaniu Społecznego Komitetu Organizacji Pozarządowych Pekin 1995. Pełniła funkcję koordynatorki sieci regionalnej ASTRA (Central and Eastern European Women’s Network for Sexual and Reproductive Health and Rights).

W latach 1995–2002 udzielała się jako ekspertka Światowej Organizacji Zdrowia (w ramach programu dotyczącego ludzkiej rozrodczości). Brała udział w różnych międzynarodowych konferencjach poświęconych prawom człowieka. Zaangażowała się także w działalność Kongresu Kobiet, została członkinią rady programowej stowarzyszenia zorganizowanego na bazie tego ruchu.

Polityczny życiorys, działalność publiczna (skąd się wzięła tu gdzie teraz jest):

W latach 1980–1981 była członkinią NSZZ „Solidarność”. Po 1989 r. zaangażowała się w działalność polityczną, współpracując z ugrupowaniami lewicowymi, pozostając osobą bezpartyjną. Kilkakrotnie bez powodzenia kandydowała w różnych wyborach parlamentarnych.

W 1991 r. z listy Solidarności Pracy startowała do Sejmu, w 1997 r. ubiegała się o mandat senatora z ramienia Unii Pracy.

W latach 1998–2002 piastowała mandat radnej sejmiku mazowieckiego I kadencji, była wybrana z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej jako przedstawicielka Polskiej Partii Socjalistycznej (nie znalazła jednak się wśród wyodrębnionej potem sejmikowej reprezentacji PPS). Nie uzyskała reelekcji w kolejnych wyborach samorządowych, startując z listy SLD-UP (bez rekomendacji konkretnej partii).

W 2001 i 2005 r. bezskutecznie kandydowała odpowiednio na posła z listy SLD-UP oraz na senatora z ramienia komitetu SLD, z rekomendacji Unii Lewicy.

W 2006 r. startowała z ramienia Polskiej Partii Pracy ponownie do sejmiku wojewódzkiego oraz na urząd prezydenta Warszawy, uzyskując 0,28% poparcia (1211 głosów), co dało jej ósme miejsce wśród dziesięciu kandydatów.

W wyborach parlamentarnych w 2011 r. miała wystartować do Sejmu ponownie z listy SLD, ostatecznie została kandydatką z 2. miejsca na liście Ruchu Palikota w okręgu warszawskim. Zdobyła mandat poselski, uzyskując 7065 głosów. 8 listopada 2011 r. w drugim głosowaniu została wybrana na wicemarszałka Sejmu VII kadencji. 13 lutego 2013 r. została wykluczona z klubu poselskiego Ruchu Palikota, zachowała jednak stanowisko wicemarszałka Sejmu. 20 września tego samego roku ogłosiła powołanie stowarzyszenia Równość i Nowoczesność, które kilka miesięcy później dołączyło do koalicji Europa Plus.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 bezskutecznie ubiegała się o mandat w okręgu Warszawa I, uzyskując 7479 głosów. 21 lutego 2015 r. ogłosiła swój start w wyborach prezydenckich z ramienia UP. Jej kandydaturę poparły także Polska Lewica, PPS i Socjaldemokracja Polska. Nie zebrała jednak 100 tys. podpisów poparcia umożliwiających rejestrację jej kandydatury.

W wyborach do Sejmu w 2015 r. nie uzyskała poselskiej reelekcji.

Poglądy i wynikające z nich działania na forum publicznym (na podstawie świeżych wywiadów/publicznych wypowiedzi, a najlepiej głosowań, bo one są zero-jedynkowe):

Współpracowała z holenderską Fundacją Kobiety na Falach, w 2003 r. inicjowała wizytę statku „Langenort” (pełniącego rolę gabinetu aborcyjnego) we Władysławowie.

W 2009 r. Wanda Nowicka skierowała prywatny akt oskarżenia przeciwko działaczce katolickiej Joannie Najfeld, zarzucając jej pomówienie w związku z wypowiedzią: Organizacja pani Nowickiej jest częścią międzynarodowego koncernu, największego w ogóle, providerów aborcji i antykoncepcji. Pani po prostu jest na liście płac tego przemysłu. W 2011 r. sąd rejonowy w pierwszej instancji uniewinnił Joannę Najfeld od popełnienia tego czynu. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano na fakt kierowania przez Wandę Nowicką organizacją otrzymującą dotacje od międzynarodowego koncernu farmaceutycznego produkującego środki antykoncepcyjne oraz międzynarodowej organizacji pozarządowej zajmującej się produkcją i dystrybucją przyrządów przeznaczonych do wykonywania zabiegów przerywania ciąży. W 2012 sąd II instancji utrzymał w mocy zaskarżony przez Wandę Nowicką wyrok.

Ustanowiła nagrodę Kryształowego Świecznika za działalność na rzecz państwa świeckiego. Jednym z laureatów nagrody był profesor Janusz Ostoja-Zagórski z bydgoskiego Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, który jako rektor Uniwersytetu zdjął krzyż z sali senatu. W Sejmie doprowadziła m.in. do nadania jednej z sal sejmowych patronatu słynnej Polki – Zofii Moraczewskiej – posłanki I Sejmu 1918 r. Jak dotąd jest to jedyna sala sejmowa nazwana imieniem kobiety.

Źródła:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wanda_Nowicka

ukryj opis